5 rechtvaardigingen om Android dicht te timmeren

Google bestrijdt de wildgroei en fragmentatie van zijn mobiele platform Android. Waarvan het al geruime tijd zegt dat dat niet ‘zijn’ besturingssysteem is, want Android is open. En niet Google is toezichthouder maar de door dat bedrijf opgezette Open Handset Alliance. Enkele belangrijke leden van dat samenwerkingsverband krijgen van Google nu wel te horen dat er nieuwe spelregels zijn. En terecht, hoog tijd.

Fragmentatie

Een veelgehoorde doemsvoorspelling voor het succesvolle Android is dat het gefragmenteerd is. Door de open aard kan elke leverancier - zowel toestelmaker als telecomaanbieder - er zelf mee aan de slag. Dus eigen zaken toevoegen, die dan de open aard van het platform mogelijk verminderen. Of die consumenten verwarren doordat de interface heel anders is. Wat ook de werking van apps kan frustreren, wat consumenten weer verwart. (Hoewel er over smaak urenlang valt te twisten.)

Een andere vorm van fragmentatie is de versie, of in het geval van Android: de vele versies. Updates voor het besturingssysteem moeten door een keten komen van Google, toestelmaker en telco voordat ze de consumenten wel of niet bereiken. Google heeft al aangegeven dat het die tussenliggende partijen met hun vertraging wil omzeilen. Om de eindgebruiker direct te voorzien van updates, die functies toevoegen en de telefoon verbeteren.

Want vergeet niet dat er hier sprake is van tegenstrijdige belangen. De toestelmakers en telco’s willen liever niet dat al verkochte telefoons worden verbeterd. Die willen nieuwe toestellen verkopen, met en bij nieuwe meerjaren contracten. En Google wil juist verbeteringen zo snel mogelijk uitbrengen, naar alle gebruikers toe. Want dat willen developers ook: geen rekening hoeven te houden met tig versies. Wat die app-makers toch al moeten voor de uiteenlopende hardware; qua processorkracht, geheugenruimte, schermresolutie, enzovoorts.

Piraterij, malware

Het zit niet overduidelijk in de nu onthulde machtsgreep van Google, maar een ‘gleichschaltung’ van apps en app store kan ook geen kwaad. Er is de ‘echte’ Google Market en daarnaast nog een woud aan alternatieve app-winkels, van diverse partijen. Waar de controle op apps nog minder kan zijn dan die van Google zelf, die software slechts achteraf controleert als er klachten zijn.

Android is al herhaaldelijk geplaagd door malware, waar gebruikers over klagen en wat het imago schaadt. Verder is Android ook gevoelig voor app-piraterij, waar developers over klagen en wat daar dan het imago schaadt. Beide factoren zijn belangrijk. Het gaat tegenwoordig immers niet meer om alleen de telefoon, maar om het hele plaatje compleet met apps, gebruikersgemak en veiligheid.

Impliciet is de platformprotectie wel aanwezig in de nieuwe regels van Google. Het bedrijf vereist namelijk ook goedkeuring voor partnerships van Android-bedrijven. Dus met wie een samenwerking mag, en met wie niet. Dit omvat ook app-partners voor ingebouwde software op Android-toestellen, meldt techblog Digital Trends. En hoe verhoudt dit zich tot app-makers die hun app wat willen aanpassen zodat het ook draait op de ‘Android-emulator’ die Blackberry-maker RIM aanbiedt op zijn PlayBook-tablet? Zou RIM dan een toegestane partner zijn?

Tablets, tv

Over tablets gesproken, de mobiele concurrentiestrijd verschuift zich naar de gigagroeimarkt van tablets. Waar Apple met zijn uniforme aanpak en strikte grip een flinke voorsprong heeft. Al een jaar met de iPad 1 en sinds kort weer wat vergroot met de iPad 2. Het echt serieuze antwoord van Microsoft laat nog steeds op zich wachten, net als dat van HP. Google heeft zijn weerwoord nu op de markt, maar het is een haastklus.

Dat zeggen niet alleen de recensenten, maar ook Google zelf. De reviews van de Motorola Xoom, de eerste tablet met de tabletuitvoering (Honeycomb) van Android, zijn lauw. Versie 3.0 van het mobiele besturingssysteem heeft nog ruwe kantjes, is nog niet echt af. Wat Google nu net bevestigt: het heeft enkele stappen overgeslagen om Honeycomb zo snel mogelijk af te krijgen.

En dus staat het derde partijen niet toe om ermee aan de slag te gaan, voorlopig niet. Want die zouden Android 3.0 wel eens op apparaten kunnen zetten waarop het niet goed werkt. Zoals smartphones, zegt Android-hoofdingenieur Andy Rubin van Google. Net zoals bedrijven eerder al Android pre-3.0 op tablets hebben gezet, of Android op netbooks gebruiker, of hele vroege Android-versies brachten op mediaspelers (voordat Google zelf met Google TV kwam). Volgens marktvorsers kan de tablet wel eens de tv - of contentdoorgevende tv-’zender’ - van de nabije toekomst zijn. Waar dan een grote rol ligt voor Google’s eigen videodienst YouTube.

Eigen diensten

Daar komen we meteen op de volgende rechtvaardiging voor meer grip, van Google, op Android. De eigen diensten van dat bedrijf. Officieel is afname van Google-diensten zoals search en Maps niet verplicht bij Android. Zo heeft de Amerikaanse fabrikant Motorola - dankzij Android weer uit het dal - een deal met Microsoft om zoekmachine Bing te leveren op zijn smartphones. Tegelijkertijd heeft datzelfde Motorola de lokalisatiedienst Skyhook gewipt, ten gunste van en vanwege pressie door Google. Beweert die gedumpte partner.

Er valt ongetwijfeld het argument te maken dat een Android-toestel zonder Gmail, zonder YouTube, zonder Google (veruit de meestgebruikte zoekmachine ter wereld), zonder Maps, geen echte Android-telefoon is. Net zoals een Windows-pc zonder Internet Explorer niet compleet is, argumenteerde Microsoft jaren geleden al succesvol in de Amerikaanse antitrustzaak. Wat de Europese Commissie toch iets anders zag: incompleet zonder een browser, maar niet per sé IE.

Maar waar er voor IE best functioneel equivalente alternatieven zijn, is er weinig keuze voor search, online-video, enzovoorts. Bovendien zit de consument helemaal niet te wachten op een ‘bouwpakket’, ook niet voor software en online-diensten. Dat blijkt wel uit het gebrek aan succes van het browserkeuzescherm op Windows. Ja, de consument wil wel enige keuze: bijvoorbeeld uit apps, uit heel veel apps. Waar Android-concurrent iOS van Apple een enorme voorsprong heeft.

iOS-succes

Kortom, Google wil het succes van de iPhone en iPad evenaren, overtreffen én dat dan vasthouden. Android is al in zeer korte tijd flink opgerukt. Het leger der samenwerkende partijen, tot op heden losjes aangevoerd door generaal Google, heeft veel marktterrein veroverd. Het eind 2007 gelanceerde volledig nieuwe platform had In 2009 nog een mager marktaandeel van nog geen 9 procent, en zit nu boven de 30 procent.

Daarmee is het de iPhone van Apple voorbij gegaan. Volgens marktmeter Canalys dan. Onderzoeksbureau Gartner heeft iets andere cijfers, waarbij Android ook groter is dan iOS. Qua bezoek van websites is iOS nog altijd enorm groot. In Nederland de grootste en wereldwijd op één (Symbian) na. Android komt er een eind verder achteraan..

Het succes van Android tot op heden is vooral op telefoongebied. Daar valt nog een wereld te winnen: al die gebruikers van dumbphones moeten nog gewonnen worden voor smartphones. Een verplinterde aanpak is dan misschien niet de beste optie, voor gebruikers en Google.

Hm, misschien heeft Nokia dus wel een punt: dat het toch niet voor Android kiest omdat het dan zou verdrinken in een zee van Android-leveranciers. Waarmee het Google teleurstelt. Niet dat elke leverancier van Windows Phone 7-telefoons nou zo uniek is, maar wel lid van een kleinere club, voor een klein platform met dus meer groeimogelijkheden. Totdat er een omslagpunt is en het lot van de pc-industrie dreigt: eenheidsworst.

Een kwestie van balans dus; die vinden en behouden. Wat geldt voor de gelieerde bedrijven en ook voor platformaanbieders Microsoft en Google. Maar gek genoeg in veel mindere mate voor Apple, dat van begin af aan een duidelijk bewind voert over zijn populaire platform en die grip alleen maar verstevigt. Een bron van inspiratie, een lichtend voorbeeld?