Waar blijft de Nespresso onder de software?

De afgelopen weken hebben we druk gediscussieerd over de vraag "Wat is de meest gehate software ooit?", niet alleen op onze site, maar ook op bijvoorbeeld LinkedIn. Daaruit blijkt dat het vrijwel onmogelijk is een eenduidig antwoord te geven. Mensen verschillen: wat de een geweldig vindt, vindt de ander juist dramatisch. In een eerdere blog-post heb ik al geconstateerd dat er allerlei verschillende soorten mensen zijn, en dat dat concept kennelijk wat lastig is voor software-ontwikkelaars.

Het valt ook niet mee een onmenselijk binair systeem als de computer toegankelijk te maken voor de vreselijk diverse soort die wij inmiddels zijn geworden. Verschillende grote leveranciers zijn daar in de loop der tijd op een verschillende manier mee omgegaan:

Microsoft dacht en denkt nog steeds dat ze in staat moeten zijn een universeel bruikbare interface te creëren. Bij de lancering van de Ribbon in Office werd dat zelfs bijna letterlijk zo gezegd: 'na intensief en uitgebreid onderzoek onder onze gebruikers hebben we een interface ontwikkeld die naar onze overtuiging zo in elkaar zit dat het de perfecte gebruiksomgeving is voor 96% van onze klanten'. De eerste versie van de Ribbon was dan ook niet aanpasbaar - dat was tenslotte niet meer nodig. Daar zijn ze toch enigszins van terug gekomen, maar met Metro doen ze het in feite weer: één interface bouwen die het iedereen naar de zin moet maken.

Apple deed dat anders. Steve Jobs was een man van harde keuzes waar hij vol overtuiging aan vast hield. Als gevolg daarvan is OS X volkomen eenduidig: je haat het of je vindt het heerlijk. Een totaal andere benadering dan Microsoft, maar ook hier is iets voor te zeggen: je weet in elk geval zeker dat de groep waarbij het kwartje valt ook inderdaad 'fanboy for life' is.

Google koos een nieuwe koers met Android. Android is (min of meer) open, wat wil zeggen dat ontwikkelaars en gebruikers een grote mate van vrijheid hebben om (de GUI van) het OS aan te passen aan de wensen van de gebruiker. Als je wilt kun je Android voorzien van een Windows, iPhone of Metro skin, of een van de vele andere aangepaste user interfaces. Het zwakke punt van die benadering is de chaos: niet alle oplossingen werken even goed, de installatie is bepaald niet eenduidig en soms ronduit ingewikkeld (soms moet je er zelf je hele telefoon voor 'rooten').

Desondanks heeft, van die drie benaderingen, Android mijn sterke voorkeur. Het is bepaald niet perfect, maar het is wel de enige benadering die ruimte laat voor wat, wat mij betreft, evident is: mensen verschillen.

Software is net koffie: voor veel mensen is het onmisbaar. Vroeger was koffie gewoon koffie - een zwart bakje pleur. Tegenwoordig heeft onze smaak zich ontwikkeld: we nemen geen genoegen meer met bittere drab, maar verlangen goede koffie - en de discussie over wat goede koffie is, is soms net zo heftig als die over de verschillende computersystemen.

De benadering die Microsoft heeft gekozen is een smaak te ontwikkelen die niemand echt vies vindt (maar ook niemand echt lekker), de benadering van Apple is een smaak te ontwikkelen die zo specifiek is dat een bepaalde groep het hélemaal geweldig vindt (en de rest afschuwelijk). De benadering van Google is een Senseo te ontwikkelen waarin ieder zijn eigen favoriete smaakje kan stoppen.

Toegegeven: je kon natuurlijk al jaren naar specialistische koffiehuizen gaan om met je eigen espresso-apparaat je eigen 'blend' samen te stellen - maar dat is toch meer iets voor de echte freaks; zeg maar de mensen die op de computer Linux gebruiken.

Het wachten is wat mij betreft op de eerste leverancier die de Nespresso onder de computerinterfaces bouwt: het idee van de Senseo, maar dan écht goed uitgewerkt. Een computerinterface, met andere woorden, die ruimte biedt voor de verschillende voorkeuren van verschillende soorten mensen in een kwalitatief hoogstaande omgeving. Een interface die je helpt denken, in plaats van voor je te denken. Een interface die je in staat stelt de middelen die je ter beschikking staan te benaderen vanuit een omgeving naar keuze die jij intuïtief kunt bedienen. Een interface, met andere woorden, die zich soepel en eenvoudig laat aanpassen aan jouw persoonlijke persoonstype, zonder dat daarbij functionaliteit verloren gaat.