Godzilla

Voordat we bij jullie misschien de verkeerde indruk wekken: wij hadden geen hoge verwachtingen van deze game. Want laten we eerlijk zijn, de trailer beloofde al niet veel goeds. Maar Godzilla is meer dan een digitale versie van de meest recente Godzilla-film. Het is een ode aan Gojira zelf, gericht aan degenen die onze nucleaire vriend een warm hart toedragen.

© PXimport

In Godzilla speel je als Godzilla (of een van de andere monsters uit de lange geschiedenis van Godzilla) om zodoende een spoor van vernieling achter te laten, op zoek naar G- Energy. Vandaar dat de hoofdmoot van de game ook terug te vinden is onder het kopje God of Destruction, oftewel een modus waarin je vooral alles zo snel en zo grondig mogelijk kapotmaakt.

De game kent een uitgebreid aanbod aan monsters en een paar leuke verrassingen, maar voor je alles hebt ontgrendeld zul je alle 25 stages die de hoofdmodus rijk is van onder tot boven kapot moeten stampen. Doe je dat niet, da mis je gegarandeerd ergens een extra Kajiu en zal je hoogstwaarschijnlijk nooit het echte einde van de game zien. Waarom we dit zo nadrukkelijk zeggen? Omdat alle levels halen behoorlijk wat doorzettingsvermogen van je vraagt.  

© PXimport

Een icoon

De game lijkt zo op het oog namelijk bijzonder slecht, met een belachelijk trage besturing van de monsters, een gebrek aan variatie in de levels, een wat achterhaalde grafische engine en een verhaal dat vooral heel storend en weinig overtuigend is. Kortom, wie niet beter weet, zou direct denken dat Godzilla geen goede game. En dat klopt, gezien de punten die we net opnoemden, natuurlijk ook. Hadden we bijvoorbeeld al gezegd dat het rare vechtsysteem nauwelijks informatie geeft over je eigen gezondheid (je scherm wordt oranje als je bijna dood bent en dat is het eigenlijk wel) en dat je op een speciale beweging na nauwelijks kunt spreken van een mogelijkheid om een aanval te blokkeren of te ontwijken?

Maar als je jezelf wat meer verdiept hebt in Godzilla en de Kajiu en je begrijpt de gedachte achter het monster en de bijbehorende cultuur, dan plaats je de game toch in een ander daglicht. Dan is de trage besturing ineens een stuk begrijpelijker en zie je in de wat saai aandoende levels toch een soort van herkenning – ze doen denkenen aan de oudere films. Kenners (en dus hoogstwaarschijnlijk fans) zien in al die minpunten hoogstwaarschijnlijk de schoonheid die zo kenmerkend is voor het monster. Want trage bewegingen en gevechten op leven en dood zonder oog voor mooie combo’s en rare trucjes, dat is waar Godzilla beroemd mee is geworden. Een irritant verhaal doet er helemaal niet toe als je gewoon wilt stoeien met Mothra, Gigan, King Ghidora, Jet Jaguar, Mechagodzilla en Hedorah. Ze zitten er bijna allemaal in en je kunt naar hartelust met en tegen ze knokken, ook online, al is de balans tussen de verschillende kajiu niet geweldig. We moeten helaas wel constateren dat een offline PvP-modus ontbreekt, wat juist een game als deze geschikt had kunnen maken voor een avondje gamen met wat vrienden. 

© PXimport

Uiteindelijk zal de game gewoonweg niet voor iedereen een leuke ervaring zijn. Dat is op zichzelf natuurlijk een nietszeggende conclusie, want dat geldt in principe voor iedere game. Godzilla kent echter een redelijk unieke aanpak door zich echt te richten op de erfenis van jaren aan films en andere gerelateerde zaken. Dit heeft geresulteerd in bijvoorbeeld die trage besturing en de op het eerste gezicht rare keuzes in het vechtsysteem, alsook de toevoeging van een diorama-modus waarin je poppetjes in diorama’s kunt plaatsen en zo je eigen favoriete Godzilla-scènes na te bouwen. Het zijn gameplay-onderdelen die er niet voor zorgen dat de game goed is, maar het zijn wel zaken die bijdragen aan de ervaring én de ode aan meer dan zestig jaar geschiedenis van een icoon uit de twintigste eeuw. 

Godzilla is nu verkrijgbaar voor PlayStation 4.