Mijn week zonder smartphone (deel 2)

© CIDimport

Mijn week zonder smartphone (deel 2)

Geplaatst: 10 oktober 2012 - 10:00

Aangepast: 16 november 2022 - 09:22

Redactie ID.nl

Precies in de week dat we het artikel van Galen Gruman over een smartphoneloze week publiceerden, was ik met een soortgelijk experiment bezig. Alleen had ik daar andere redenen voor.

Opeens kwam de gedachte binnen: “Waar ben ik nu eigenlijk mee bezig?” De smartphone is voor mij een tweede natuur geworden, m’n vijfde ledemaat, een verlengstuk van mijn brein. Althans, ik dacht dat dit zo was. Op mijn iPhone doe ik alles en dat begint al 's ochtends met het aanzetten van webradio - ik heb vaak een regionale zender op staan die ik met een normale radio niet kan ontvangen. Via de apps van Nu.nl en De Telegraaf check ik het laatste nieuws, ik haal de mail binnen, check Facebook en Twitter en maak me daarna klaar om te ontbijten... mits ik daar überhaupt nog tijd voor overhoud.

Op de fiets richting het station gaat het verder. Ik zet een podcast aan omdat ik weet dat onderweg het 3G-bereik twee keer een minuutje zal wegvallen. Eenmaal op het station aangekomen check ik via de app Trein of de tijd wel op tijd komt (wat vaak niet het geval is). In de trein begin ik met het lezen van de webmail van werk en het checken van relevante RSS-feeds. Ondertussen zorgt de iPod-app voor vermaak door keiharde muziek door de koptelefoon te sturen.

Ook op werk houd ik mijn smartphone in de aanslag. Ik stuur af en toe wat Whatsapp'jes, werk via Wunderlist mijn todo-lijst bij en check op momenten dat het kan de sociale media, aangezien ik op mijn niet al te snelle werkstation niet teveel venster tegelijkertijd open kan hebben staan. Terug op weg naar huis speel ik een spelletje, 's avonds thuis check ik of er nog interessante nieuwe apps zijn en lees ik voor het slapen gaan mobiele fora en Wikipedia.

Aan het dataplan ligt het niet

Dit is hoe een gemiddelde werkdag qua smartphonegebruik verloopt. Is het voor jou herkenbaar? Ik ben voorlopig nog gezegend met een T-mobile abonnement voor onbeperkt internet, dus ik hoef me geen zorgen te maken over het overschrijden van m'n databundel. Dat is binnenkort anders als er een nieuw contracttermijn aanbreekt, maar ook met die bundel hoef ik me geen zorgen te maken zonder connectiviteit te zitten: de eerste 1000MB krijg ik volledige 14,4Mbps snelheid, daarna schakelt het netwerk over op 64Kbps. Op zich prima, lijkt me.

De schoen wringt zich bij dit naar mijn mening overmatige appgebruik en de constante afleiding die ik bij m'n smartphone zoek. Ik merk dat ik vaak naar (gesproken) radio luister omdat ik simpelweg iets om me heen wil horen en nieuws check dat me eigenlijk weinig interesseert. Verder zijn de sociale netwerken leuk, maar kunnen die makkelijk een dagdeel wachten. Wat me het meeste stoorde, was dat ik merkte dat ik nog nauwelijks boeken las omdat ik in de trein en voor het slapen gaan altijd veel te druk met mijn toestel in de weer ben.

Dat moest dus anders. Ik besloot een week lang zo min mogelijk van mijn smartphone gebruik te gaan maken. Niet omdat ik zoals Galen Gruman wilde kijken of ik mijn datagebruik drastisch kon verminderen, maar omdat ik wilde zien of ik tijd zou overhouden. Wat zou ik dan met deze tijd kunnen doen? Misschien werd ik er, zo hoopte ik vurig, ook een stuk rustiger van. Naar mijn idee laat een smartphone je moeilijk van de alledaagse hectiek ontsnappen, ook niet als je een spelletje speelt of naar een podcast luistert. Ik wilde meer tijd voor mezelf, een stukje mindfulness, zo je wilt.

Alleen communicatie en noodgevallen

Een week lang heb ik de iPhone bij me gedragen zonder daarop constant het nieuws en de sociale netwerken te checken, muziek, radio of podcasts te beluisteren of games te spelen. Wel gebruikte ik het toestel om via SMS en WhatsApp de nodige berichten te sturen en indien nodig een locatie op te zoeken. De papieren kaarten waar Gruman in zijn stuk over spreekt, heb ik dus niet tevoorschijn gehaald. Je kunt het immers ook overdrijven, niet?

Wat ik direct merkte was dat er een leegte ontstond. Het opstaan verliep rustiger en voor mijn gevoel had ik veel meer tijd over, terwijl de wekker toch echt op hetzelfde moment af ging. Ook het fietsen leek langer te duren, maar dat vond ik eigenlijk niet erg, want ik had daardoor meer tijd om wat van de omgeving te genieten en mijn gedachten de vrije loop te laten. In de trein vond ik tijd om een boekje te lezen en op werk kon ik met een aldaar aanwezige iPad de pc af en toe wat taken uit handen nemen als dat nodig was.

Het was een tweeslachtig gevoel wat ik na een week overhield. Enerzijds had ik het idee meer tijd voor zaken als lezen over te houden – niet voor niets las ik in een paar dagen tijd opeens weer honderden pagina’s in interessante boeken. Anderzijds miste ik wel het stukje entertainment wat de smartphone kan bieden.

Het is met recht een verslaving te noemen

Deze week heb ik aan mijn behoefte toegegeven en ben ik weer met weer flink met de iPhone in de weer. Het is prettig, maar ik voel me ook een beetje schuldig naar mezelf toe.

Terugkijkend op een weekje bijna zonder kan ik stellen dat het enorm goed is voor je battterij, want je hoeft het toestel opvallend minder vaak op te laden als je ‘m alleen voor bellen en af en toe een SMS gebruikt. Daarnaast krijg je er een hoop tijd voor terug, worden fietsen, treinreizen en boodschappen doen intensere ervaringen en ga je jezelf weer met heel andere dingen bezighouden.

Echt missen doe je zo’n toestel niet. Waar je wel iets op moet verzinnen is het gevoel van leegte en het idee ‘out-of-touch’ met de rest van de wereld te zijn. Dat is deels een kwestie van wennen, maar ook jezelf (opnieuw) aanleren je tijd anders in te vullen. Ik ga het in ieder geval vaker doen, want er ligt nog een flinke stapel boeken op me te wachten.


Heb jij weleens je smartphone bewust of per ongeluk thuis laten liggen? Hoe voelde dat voor jou? Wij zijn benieuwd naar zulke ervaringen.

Deel dit artikel
Voeg toe aan favorieten