Ik heb een beetje gejokt. Tegen de collega's van MacWorld, om precies te zijn. En indirect tegen mijn dochter, al weet die het niet en komt ze het hopelijk ook nooit te weten. De toedracht? In het kort: ik kon de iPad een avond (en nacht, uiteindelijk) mee krijgen, onder de strikte voorwaarde dat ik een verslag zou uitbrengen van de kennismaking die de vierjarige Flo met het ding zou hebben. Een beetje zoals de kindjes op YouTube, maar dan in het Nederlands. En in tekst. Lekker modern. Origineel ook.
Om een paar verschillende, en naar ik hoop begrijpelijke redenen is dat plan al heel snel veranderd. Want plechtig beloven te leveren, terwijl je eigenlijk al weet dat je helemaal geen zin hebt om een of ander
na te pennen, dat werkt natuurlijk niet. En achteraf beseffen dat je eigenlijk alleen zelf met het speleding in je handen hebt gezeten, terwijl je dochter al lang en breed in bed ligt, is ook geen goede basis om je belofte waar te maken.
Mine, all mine
Nu zijn de MacWorld-collega's over het algemeen best aardige lui. Dus ze begrijpen vast waarom ik mijn belofte niet heb waargemaakt. Dat ik alles en iedereen bij 'mijn' iPad vandaan heb gehouden, en al helemaal de vette, kleverige en soms onbedoeld sloopzuchtige vingertjes van kinderen. Nee, een van de eerste iPads in Nederland moest in de handen blijven van iemand die wist waar hij mee bezig was. Iemand die het apparaat op waarde wist te schatten, die een gedegen oordeel kon vellen. Die een laaiend enthousiast en visionair stuk tekst kon schrijven, iemand die met een jarenlange journalistieke ervaring in de hand een gadget als de iPad op z'n merites kon beoordelen en het apparaat in de juiste bewoordingen en in de juiste sfeer kon neerzetten. Maar helaas.
Ook op dat vlak moet ik teleurstellen. Ik kom niet alleen beloften niet na, ik ben ook allesbehalve een begenadigd multimediaal journalist. Ik ben geen Vincent Everts (voor de niet-kenners: zeg maar de Pierre Wind van de gadgetjournalistiek) die vol aan ADHD grenzend, vlammend enthousiasme van de daken kan schreeuwen hoe prachtig de iPad wel niet is, en hoe hard je wel niet je best moet doen om er eentje in huis te krijgen. Wachten tot het ding in Nederland verkrijgbaar is? Welnee! Importeren die hap, 't is de moeite waard!
Nee, wat dat betreft moet je 't doen met de woorden van een beloftebreker, een slechte vader en bovenal een egoïst. Dus als ik al iets moet zeggen over de iPad, als ik je al iets wil meegeven over mijn ervaring met het apparaat, dan is het dit: nog voordat ik hem weer inleverde heb ik er eentje in de VS besteld. Voor mezelf.
En Flo? Ik gok erop dat die het me uiteindelijk gaat vergeven. Op de korte termijn is de iPad voor haar het prachtigste, meest geavanceerde speeltje dat ik me maar kan voorstellen, maar op de lange termijn gaat ze het ding in een heel ander licht zien. Over een paar jaar sjouwt ze namelijk geen boeken in haar rugzak mee naar school, maar een iPad. Een enkele iPad, met alle lesstof, het huiswerk en de notities die de leraar op het digitale schoolbord de dag ervoor maakte. In tekst, in bewegend beeld en met de mogelijkheid om relevantie informatie met een vingerklik op te roepen.
Opa spreekt
Wat voor ons, volwassenen die een iPad bezitten of gaan bezitten, nog een prachtig apparaat is dat ons een voorzichtige blik in een prachtige toekomst gunt, zal voor mijn en jouw kinderen een samengaan van voor- en nadelen zijn. Onze kinderen kennen straks geen desktop-PC's, monitoren, laptops en muizen of toetsenborden; ze kennen de iPad. Het idee van zoeken naar een Wi-Fi netwerk is een 'opa spreekt' onderwerp op verjaardagen. Flo, mijn dochter Flo, communiceert straks - waar ze ook is - met de iPad. Verbruikt geen papier of pennen meer, plakt geen postzegels, heeft geen boekenkast in huis en geen landkaarten of GPS-systeem in haar LAW-glider (Land, Air, Water Glider - die heeft straks iedereen, geloof mij). Ze staat al helemaal niet elke zaterdagmiddag tussen de rest van het klootjesvolk in de rij bij de supermarkt, en zal in een digitaal geschiedenisboek moeten lezen over of kijken naar de 'videotheek' en 'muziek op schijfjes'.
Flo groeit op in de toekomst, en dankzij de iPad heb ik daar een heel klein beetje van geproefd.