De populaire Castlevania franchise naar Apples handheld

Als we ontwikkelaar Konami moeten geloven, is deze gameplay van Castlevania Puzzle: Encore of the Night uniek. Dit is dus niet het geval. Het matchen van vallende (denk tetris), felgekleurde edelstenen hebben we al honderd keer eerder gezien en de RPG-elementen van het spel, zoals het ophogen van je skills en het verzamelen van wapens en andere spullen, natuurlijk ook. Zelfs de combinatie van deze twee, waarbij je door het matchen van edelstenen en door magie je vijand indirect schade toedient, komt bekend voor van spellen als Puzzle Quest.

Origineel is de puzzelversie van Castlevania kortom niet, maar wat die eerdere spellen als Puzzle Quest hebben bewezen, is dat die combinatie van puzzelen en RPG wél goed werkt. Castlevania bevestigt dat nogmaals, want hoewel de gameplay weinig verrassingen kent, blijft het spel toch lange tijd ontzettend vermakelijk. Het 'role playen' geeft daarbij veel meer diepgang aan het puzzelen en voegt de noodzaak van strategisch spelen toe, vooral bij de eindbazen die gelukkig niet ontbreken. Dit zonder dat de game te moeilijk wordt, want een hardcore titel is dit uiteraard niet.

Ayami Kojima

De duistere versie van Puzzle Quest doet ondanks de totaal andere gameplay meteen denken aan een van de meest succesvolle games uit de Castlevania serie: Symphony of the Night. Je begint namelijk als de illustere Alucard die in het kasteel van zijn voorvader opnieuw de strijd aanbindt met kwaadaardige monsters. Bovendien zul je in de game personages als Richter Belmont en Maria Renard tegen het ondode lijf lopen. Het design van deze personages komt regelrecht uit Symphony of the Night, waar Ayami Kojima de art voor haar rekening nam. Dat zorgt voor de nodige nostalgie, maar is vooral gewoon mooi. Toch blijkt al snel dat je deze game bepaald niet voor de graphics hoeft te spelen. Die zijn in-game namelijk zeer matig.

De sprites van personages en monsters doen eveneens denken aan de oudere Castlevania-avonturen. Het lijkt zelfs of deze letterlijk uit die oude games zijn gekopieerd, waardoor de één uit nog grovere pixels bestaat dan de ander. Bovendien is de kaart waarover je van kamer naar kamer navigeert wanstaltig. De kamers vormen grote aaneengeschakelde blokken met een achtergrond die wederom verwijst naar de oude platformers. Behalve dat deze soms volledig generiek lijken, komen de pixel details op het kleine scherm van de iPhone en iPod touch totaal niet tot hun recht. De openingsscènes van gevechten zien er tot slot ook nog eens altijd hetzelfde uit.

Symphony of the Night

Wat de game dan uiteindelijk toch die donkere Castlevania-atmosfeer geeft en Encore of the Night boven de andere match-puzzeltitels uittilt, is de muziek. Elk level in het kasteel heeft eigen orkestrale en gotische symfonieën zo nu en dan doorspekt met elektrische gitaar. Zelfs als de muziek wordt herhaald, bijvoorbeeld in gevechten, wordt het nooit storend. Hoewel je tijdens de game ook je eigen muziek kunt afspelen, zoals het hoort op de iPhone en iPod touch, zal dat waarschijnlijk helemaal niet aan de orde zijn. Er mag dan het een en ander op de uitwerking van de game zijn aan te merken: dit is wel een echte Castlevania-titel en een die niet snel gaat vervelen.

Kortom

Castlevania Puzzle: Encore of the Night is een weinig originele puzzel RPG waarin je door het matchen van edelstenen de ondode vijanden van Alucard bevecht en je al gaande weg een machtige bevechter van het Kwaad van hem maakt. Ondanks dat het spel niet echt uniek aandoet en de graphics bovendien wat te veel doen denken aan de oudere Castlevania-games, is de gameplay uitgebreid en degelijk. Voeg daar een mysterieus verhaal en de herkenbare personages van Castlavania aan toe en je krijgt alsnog een hele vermakelijke game. Niet zo onsterfelijk als Alucard zelf, maar zeker geen eendagsvlieg.