Een goed stel oren, ritme en timing zijn vereist

MuBlip heeft dan ook weinig van doen met het populaire Tap Tap Revenge, Guitar Rock Tour of het nog te verschijnen Rock Band voor de iPhone en iPod touch. De elektronische loungemuziek die speciaal voor muBlip is geschreven, is waarschijnlijk niet voor iedereen weggelegd, maar de muziek is wel ontspannend. Dat blijk je nodig te hebben om je volledig te kunnen concentreren op de beats en tonen die je aan de achtergrondmuziek toevoegt.

Geheugen

Elk muzieknummer in muBlip is opgedeeld in opeenvolgende speelbare segmenten. Per segment krijg je eerst te zien en te horen welke knoppen je op het touch screen moet gebruiken. Daarna moet je het voorbeeld meteen zelf enkele malen herhalen. Liefst foutloos. Dit is gebaseerd op het simpele principe dat je moet onthouden in welke volgorde een sequentie van beats wordt afgespeeld. Behalve het tappen van knoppen, worden echter ook sliders gebruikt die tonen verlagen, verhogen of in geluid laten aanzwellen. Vaak met meerdere sliders tegelijk.

MuBlip heeft vier verschillende levels die in totaal elf nummers bevatten van tussen de twee en drie minuten. Elk level is qua muziek en besturing weer complexer dan het vorige en het Mnemosyne-level levert twee uitgebreide nummers die intensief zijn gericht op een goed getraind geheugen. Als je score bij een nummer hoog genoeg is, ontsluit je bovendien de hardcore-modus. Hierbij krijg je niet langer eerst een voorbeeld te zien, maar wordt je onmiddellijk in het diepe gegooid.

Timing

Timing is hier echt essentieel, want hoe perfecter je timing en hoe nauwkeuriger je de knoppen en sliders gebruikt, hoe hoger de score die je haalt. Zowel timing als precisie zijn echter beide lastig te perfectioneren, zelfs al geeft de muziek een duidelijke maat aan. Hoewel het te hopen is dat muBlip in de toekomst wordt uitgebreid met nieuwe nummers (en nieuwe stijlen), ben je daarom al redelijk onder de pannen met de elf nummers die de game nu bevat. Vooral aangezien muBlip niet het soort spel is dat je uren achter elkaar speelt.

Wat wel duidelijk ontbreekt aan de game is de mogelijkheid zelf de opties te veranderen. De indeling en de gevoeligheid van het scherm zijn van invloed op de gameplay, maar die kun je niet zelf aanpassen. Belangrijker nog is dat de beat en tonen die jij eigenlijk lijkt toe te voegen aan de muziek, te horen zijn ongeacht of je speelt of niet. Je kunt dit nergens uitschakelen en dat betekent dat jij uiteindelijk geen enkele invloed hebt op hoe de muziek echt klinkt. Dit maakt de game enerzijds moeilijker, want je hoort niet wat je fout doet, en anderzijds is de voldoening als je de beats wel perfect timet minder groot.

Vorm

Dat zowel de muziek als de levels desondanks niet snel gaan vervelen, heeft te maken met dat muBlip nog voldoende variatie biedt. Zo lijken sommige nummers meer op funk of zelfs op soul. Niet elk level draait bovendien vooral om een meesterlijk geheugen. Levels waarin bijvoorbeeld vooral sliders centraal staan, die je soms met vier vingers tegelijk moet bedienen, leveren behalve andere muziek ook een andere gameplay.

Kortom

De game moet het tot slot uiteraard niet hebben van de grafische kwaliteiten. Toch is muBlip in zijn eenvoud nog best mooi. De minimalistische vormgeving en het zo mogelijk nog bescheidener kleurgebruik passen uitstekend bij de muziek en de intuïtieve controls. Het geheel wordt nergens chaotisch of onoverzichtelijk en ook dat maakt muBlip ondanks de pittigheid vooral een relaxte game.