Een van de grootste in het fighter-genre!
Het fighter-genre is er een dat nog niet veel games kent voor de iPhone en iPod touch. Met Street Fighter IV vindt meteen een van de grootste titels zijn weg naar de handheld inclusief de eeuwige rivalen Ryu en Ken.
De belangrijkste reden voor het gebrek aan goede fighters op Apples mobiele platform is waarschijnlijk de onmogelijke vertaling van console controls naar Apples touch screen. Voor de iPhone-versie van Street Fighter IV heeft Capcom hier duidelijk lang over nagedacht. De virtuele stick om mee te navigeren en de actieknoppen waarmee combo's worden uitgevoerd, werken echt bovenverwachting. De game slaagt er natuurlijk niet in om de prettige besturing van de consoles te evenaren, maar voor een iPhone-fighter presteert de game bijzonder goed.
Net als in de consoleversie van de 2D-fighter zijn de speciale moves en combo's complex, dodelijk en toch niet onmogelijk. De combo's zitten redelijk logisch in elkaar en extra's als focus-aanvallen en Revenge Moves zijn behouden. De transparantie van de interface zorgt er tot slot voor dat je altijd kunt zien waar je mee bezig bent. Gamers met grote vingers zullen misschien wel wat moeite hebben met het perfect uitvoeren van combo's, vooral vanwege de vrij gevoelige navigatie-stick.
Ode aan Street Fighter
Succesvolle combo's zijn overwinningen op zich, deels omdat het er gewoon tof uitziet hoe jouw vechter zijn rivaal in acht opeenvolgende klappen neerhoekt. De graphics kunnen weliswaar niet tippen aan die van de originele Street Fighter IV, zelfs al wordt dezelfde stijl gebruikt als in de consoleversie. De felle kleuren en korrelige 3D-personages tegen de vagere achtergronden zorgen dat het geheel er chaotisch uitziet. De aandacht voor de controls ging vermoedelijk ten koste van de tijd die de ontwikkelaar in graphics heeft gestoken.
Desondanks gaan die graphics niet echt irriteren. De ultieme combo's zijn voorzien van de cut scenes uit het origineel, wat de gameplay weliswaar onderbreekt, maar toevoegt aan de sfeer van de fighter. Evenals het cartoonachtige uiterlijk, techno-muziek op de achtergrond, de zich immer herhalende one liners van de vechters en het (al dan niet bewuste) beperkte Engels van je trainer in de Dojo. Daarmee lijkt Street Fighter IV voor de iPhone niet zozeer een geslaagde port van het origineel, maar een kleine edoch leuke ode aan dat origineel en de serie in het algemeen.
Ryu en Ken
Zowel het aantal vechters waar je uit kunt kiezen als de gamemodi zijn in deze versie beperkt ten opzichte van de consolegames. Zo kun je in totaal met acht personages spelen die fans overigens alle acht zullen herkennen. Behalve Ryu en Ken zijn bijvoorbeeld M. Bison en Guile van de partij, elk wederom met hun eigen unieke vechtstijl, zoals Chun-Li's razendsnelle schoppen en de afstandsaanvallen van de elastieken yogameester Dhalsim. Naast losse potjes heeft de singleplayer een Dojo waarin de speler met behulp van een trainer alle moves leert en de meest essentiële gamemodus: tournament.
Tournament bestaat uit een aantal rondes die op verschillende locaties in de wereld worden uitgevochten. Het doorgaans toch al minimale verhaal is afwezig en je kunt geen nieuwe personages ontsluiten. Je zult dus niet eindeloos met deze game bezig zijn, maar vooral telkens een paar potjes of een enkele tournament spelen. De multiplayer in versus-modus is hierdoor een belangrijke en vooral de meest uitdagende toevoeging mits je anderen kent om Street Fighter mee te spelen.
Kortom
De nadruk ligt op de gameplay zelf en in dat opzicht is het debuut van de serie op de iPhone geslaagd.