Ninja say what!?
Het is moeilijk om bij het spelen van 1-bit Ninja niet nostalgisch terug te denken aan de tijd dat je voor het eerst op je oude monochrome Game Boy Super Mario Land speelde. De makers steken het dan ook niet onder stoelen of banken dat dit spel een ode is aan dit bovengenoemde spel. Zelfs de te verzamelen muntjes en de vlaggenstok aan het einde van elk level doen aan de vroegere Mario-games denken.
De priegelige zwart-wit graphics en de simpele midi-deuntjes deden me terug verlangen naar mijn achtste verjaardag, toen ik voor het eerst de logge, maar oh zo fijne Game Boy in mijn handen had. De gameplay is nog steeds even simpel en uitdagend. Gelukkig hebben de makers het hier niet bij gelaten. Er zit namelijk een diepere laag in dit spel.
Als je met je vinger over het bovenste gedeelte van het scherm beweegt, draait het beeld en blijkt het spel opeens helemaal niet zo 2D te zijn als dat het in eerste instantie lijkt. Door regelmatig met het scherm te draaien, kun je geheime gangen vinden om zo in elk level de vijf grote munten te verzamelen.
Deze 3D-optie is erg leuk bedacht, maar helaas mist de goede uitwerking een beetje. Aangezien je jouw beide duimen nodig hebt om je ninja te laten lopen en springen, zal je dus stil moeten gaan staan om het beeld te draaien en dit haalt de vaart behoorlijk uit het spel. Natuurlijk valt dit op te lossen door met meer dan twee vingers te spelen, maar dan zul je de iPhone wel op tafel moeten neerleggen.
Degelijk platformspel
Ook over de keuze van bewegen ben ik niet helemaal te spreken. Om het spel nog uitdagender te maken, hebben de makers ervoor gekozen om je alleen vooruit te laten lopen. Het feit dat je op sommige plekken door middel van een soort knop kunt omdraaien, zorgt weliswaar voor leuke puzzels, maar ik heb me toch regelmatig lopen ergeren aan het feit dat ik een heel level opnieuw moest spelen toen ik een muntje gemist had en niet meer terug kon.
Laat je de extra opties, die dus niet heel fijn werken, even buiten beschouwing, dan heb je nog steeds een degelijk platformspel met een twintigtal goed gebouwde levels en voldoende geheimen om de replay value behoorlijk te verhogen. Helaas wordt dit spel door de slechte besturing echter nooit veel meer dan dat.
Kortom
Mensen die regelmatig terug verlangen naar de tijd van Super Mario Land kunnen 1-bit Ninja blind aanschaffen. Voor de wat jongere gamers weegt de wat matige besturing en de slecht uitgewerkte 3D gameplay zwaarder mee. Wil je jouw oudere broer echter laten zien dat je ook best de pittige games van vroeger aan kan, dan is deze game iets voor jou.