Nog even dat potje RISK uitspelen

Ach, de goede oude tijd: langer op mogen blijven, zodat je nog even dat potje RISK uit kunt spelen. Om door gniffelende familieleden in twee rondes volledig van het bord geveegd te worden tot aan je laatste zielige groepje soldaten. Het bordspel vereist ondanks de eenvoudige spelregels behoorlijk strategisch inzicht. Wellicht, dachten de ontwikkelaars van RISK voor de iPhone en iPod touch, leent het zich daarom perfect voor een digitale game. Helaas resulteerde de samenwerking van Electronic Arts en Hasbro, de uitgever van het bordspel, in een inspiratieloze kopie van het origineel.

Kamikaze

De gameplay van RISK spreekt voor zich. Elke speler krijgt een paar landen op de wereldkaart toegewezen en mag daar soldaten plaatsen. Een speler die aan de beurt is, mag nog wat meer soldaten plaatsen en vervolgens andere landen binnenvallen. Als hij beter met de dobbelstenen gooit dan zijn verdedigende tegenstander, breidt hij op die manier zijn territorium uit. Extra legertjes worden verkregen door het spelen van troepenkaarten die je overigens pas in kunt zien als je bijna gedwongen wordt om ze te spelen. Het doel is uiteraard werelddominantie en aan deze opzet is niet getornd. Sterker nog, er is niets veranderd en al helemaal niets aan toegevoegd en dat maakt de game een letterlijke miniversie van het bordspel. Alleen saaier.

Er zijn geen bijzondere gamemodi, nieuwe opdrachten, interessante werelden, wapens, speciale troepen, een innovatieve besturing of wat dan ook wat het iets minder doorsnee had gemaakt. De computer biedt in ieder geval geen enkele uitdaging. De moeilijkheidsgraad hangt dan ook nooit af van het belabberde denkvermogen van de kunstmatige tegenstander (kamikaze is hier de populairste oorlogvoering), maar van welke territoria je aan het begin van een sessie krijgt, van geluk dus.

Slaapverwekkend

Grafisch ziet de handheld-game er slechter uit dan de bordkartonnen variant. Elke speler, of dit nu de computer of een speler van vlees en bloed betreft, krijgt een eigen kleurtje met bijbehorend agressief ogend portret. Getallen geven de grootte van de troepenmacht weer en virtuele dobbelstenen representeren de sterkte van je aanval. De totaal overbodige personages kijken waar nodig strijdlustig of verschrikt en hier en daar is het wat opgeleukt met een Oostblok tank, een helikopter en wat prikkeldraad en dat was het. Het geheel doet volkomen levenloos en letterlijk slaapverwekkend aan.

Het geluid bestaat uit de standaard militaristische geknal, geknetter en gemarcheer wat ooit in het DOS-tijdperk misschien nog indrukwekkend klonk. Een voordeel, als je het zo kunt noemen, is dat dit geluid in ieder geval niet echt irritant wordt. Dat is meteen het voornaamste en enige pluspunt van het spel. Niets is nieuw of origineel, maar omdat het oorspronkelijke spel zo goed werkt, gaan dingen in de digitale game niet heel snel storen. Zo nu en dan de wereld (her)veroveren is dan best amusant. Helemaal weggegooid geld is RISK daarom niet, maar gezien de minimale inspanning die deze game de ontwikkelaars waarschijnlijk heeft gekost, is het toch minstens geldklopperij.

Kortom

Het op de markt gooien van een handheld game gebaseerd op een populaire bordspelletje is makkelijk geld verdienen, moeten de ontwikkelaars van RISK voor de iPhone en iPod touch gedacht hebben. De mobiele, digitale versie van RISK heeft nul komma nul toegevoegde waarde in de vorm van extra content, gamemodi, aanvullende missies of nieuwe, mooie graphics. Dat de game alsnog voor even wel leuk is om te spelen, is dan ook een verdienste van het oorspronkelijke bordspel, niet van de game zelf.