© CIDimport

Review: Wii U

Geplaatst: 30 november 2012 - 13:26

Aangepast: 16 november 2022 - 09:22

Elmar Rekers

Asus zal de Padfone 2 rond de kerstdagen op de Nederland markt brengen. Dat heeft de fabrikant bevestigd tegenover website Tweakers.net. Een exacte releasedatum wordt er nog niet gegeven.

Toch is het belangrijk om op te merken dat het echt ‘wat anders’ is, want daaraan werd in de aanloop van de Wii U flink getwijfeld. Tablets vliegen je links en rechts om de oren, smartphones hebben al jaren touchscreens en ook het second screen-idee van de Wii U GamePad is al uitgerold via de Smartglass-toepassing van Microsoft. Wat kan de GamePad nog toevoegen aan het technologielandschap?

De GamePad moet bovenal gezien worden als een controller waar ‘toevallig’ een scherm op zit. Het forse ding ligt verbazingwekkend goed in de hand. Door een uitstekende rand aan de achterzijde, komen de wijsvingers haast automatisch op de triggers te liggen. Met twee bollingen aan de achterzijde rust de controller ook heerlijk in de handen. Tel daarbij op dat de controller behoorlijk licht is en je hebt een stukje technologie te pakken dat direct vertrouwd aanvoelt.

Hierbij mist echter wel het gevoel dat je iets waardevols in handen hebt. Het is licht en het materiaal voelt niet heel hoogwaardig aan, waardoor het echt meer een stuk speelgoed lijkt. En eigenlijk is dat wel prima, dat is een spelcomputer in zekere zin ook. Wie verwacht dat hij/zij een volwaardige tablet in handen krijgt met gratis kastje naast de televisie, komt bedrogen uit. Multitouch ontbreekt op de touchscreen, het aanraakscherm is veel meer als ondersteunend geheel van de second screen bedoeld. Om door menuutjes te tikken, voldoet de GamePad prima. Met een pennetje tekeningetjes maken kan ook perfect. Maar vloeiend met meerdere vingers in- en uitzoomen, dingen draaien of wegswipen, dat zit er niet in. Het ding lang gebruiken zonder stroom overigens ook niet. De schattingen lopen uiteen, maar veel meer dan vijf uur zal het niet zijn. Gelukkig doet een bijgeleverd docking station wonderen.

© PXimport

De Wii U zelf

De Wii U zelf is een stuk minder spannend dan de nieuwe controller. Er zijn twee uitvoeringen te vinden, een witte basiseditie met een prijs van rond 299,99 en een zwarte premiumeditie van rond de 349,99. Ondanks het prijsvoordeel van vijftig euro, is de basiseditie nauwelijks aan te raden. Zo zit bij de premiumeditie direct de game Nintendo Land, dat gezien kan worden als ‘de Wii Sports voor de Wii U’. Als je op zoek bent naar bewijs voor de meerwaarde van de Wii U GamePad, mag je deze game niet missen. Daarnaast zit er in de premiumeditie 32 Gb aan flashgeheugen tegenover slechts 8 Gb in de basiseditie. Nintendo wil met de Wii U ook meer gaan inzetten op online en biedt bij lancering in de digitale eShop volledige games ter download aan. 8 gigabyte is dan snel op, maar 32 gb ook. Er is daarom gelukkig een externe harde schijf op aan te sluiten via USB. Opvallend is ook dat in de basiseditie kleine extraatjes missen. Een docking station voor de GamePad bijvoorbeeld. Wel is er netjes een HDMI-kabel aanwezig, al hadden we deze liever net iets langer gezien.

De Wii U ziet voor de rest uit als een iets langere Wii met afgeronde hoeken. Het is een net apparaat, maar niet bepaald vlekbestendig, net als heel veel andere matzwarte apparaten van tegenwoordig. Valt er nog iets verder op? De Wii U disklade heeft geen blauwe gloed zoals de Wii dat wel had. Maar ach, dat irriteerde na verloop van tijd alleen maar. Wel opmerkelijk is de ventilator van de Wii U. Het apparaatje zoemt wat en tijdens het lezen van de disks wil er nogal wat geluid uit de Wii U komen, al komt het geluidsniveau nooit in de buurt van de oude Xbox 360.

Hoe goed de Wii U onder de motorkap is, is moeilijk in te schatten. Qua grafische mogelijkheden lijkt het apparaat vooral met belichting wat voor te lopen op de Xbox 360 en PlayStation 3, maar veel kracht gaat ook verloren door de GamePad. Dat is goed merkbaar bij het (grafisch) weinig indrukwekkende Tank! Tank! Tank!. Zodra de GamePad en televisie apart worden gebruikt voor de multiplayer, duikt de framerate omlaag. Anderzijds draait Nintendo Land weer perfect als er met meerdere wordt gespeeld. Mass Effect 3, een singleplayeravontuur pur sang, loopt dan weer beduidend soepeler dan zijn PlayStation 3-evenknie.

© PXimport

Systeemsoftware

Direct bij het aanzetten van de Wii U, zijn verschillende standaardwaarden in te stellen (tijd, gebruiker, etc.), alsook een leuk extraatje dat nog wel eens onverwacht vaak gebruikt kan gaan worden. De GamePad is ook gelijk een afstandsbediening voor de televisie en kan ook worden gebruikt bij satelliet- of kabelontvangers. In een eenvoudig menuutje kies je het merk van het te bedienen apparaat en met een enkele test is het mogelijk om vanaf de GamePad de televisie of kabelontvanger te bedienen. De tv-knop op de GamePad werkt ook als de Wii U uitstaat, waardoor het echt een alternatieve afstandsbediening is. Slim bedacht van Nintendo ook: direct naast de display van de kanalenknoppen staat ook de optie om de Wii U aan te zetten en zo te kunnen spelen. Op die manier vergeet je de Wii U niet snel.

Bij de eerste keer opstarten wordt ook gevraagd een systeemupdate door te voeren, die aan de zware kant is. Tip van de dag: annuleren. De Wii U downloadt de update, terwijl jij dan al aan het gamen bent.

De update brengt een aantal nieuwe mogelijkheden met zich mee, maar ook wat verwarring. Zo wordt Nintendo TVii gedownload, een progamma waarbinnen onder meer televisieprogramma’s en films kunnen worden opgezocht. Ware het niet dat deze service nog helemaal niet beschikbaar is in Europa. Bij het opstarten wordt dit netjes gemeld, maar er zweeft dus wel een onbruikbaar icoontje op het opstartscherm. Hetzelfde geldt voor de app LoveFilm, waarbij de verwarring alleen maar groter is omdat bij het menu wel wordt gemeld dat je het ‘nu gratis dertig dagen uit kunt proberen’. Maar toch niet dus.

© PXimport

Er zijn wel meer rare kleinigheidjes in de software te spotten. De YouTube-app toont op de GamePad enkel de beschrijving van een video die wordt afgespeeld, de navigatie gebeurt in zijn geheel op de televisie. Er wordt hier geen seconde gebruikgemaakt van de touchscreen om door menu’s te scrollen en te zoeken, waardoor het geheel onhandig aanvoelt.
De browser van de Wii U is verder niet bijzonder. Hij voelt wat traag aan en door het gebrek aan flash-ondersteuning is het niet echt een lekker werkbaar alternatief. Dat komt ook omdat het opstarten en afsluiten van programma’s lang duurt. Een goede vijftien seconden is geen uitzondering, wat vooral irritant is als je per ongeluk wat wegklikt. Hierdoor start je ook echt alleen de noodzakelijke apps op, en de browser is er daar niet eentje van.

De positieve uitzondering is Miiverse, Nintendo’s eigen Facebook. Spelers kunnen vanuit een game doodeenvoudig het spel pauzeren en direct een screenshot uit de game delen met anderen. Hierbij kunnen ze om tips vragen, commentaar geven en ook aangeven of de boodschap een spoiler bevat. Zo ontstaat er direct een levendige community die elkaar helpt en samen bezig is met games. Er zijn al verschillende topics te vinden waarin mensen elkaar proberen af te troeven met rare shots uit games, alsook zelfgetekende kunstwerkjes.

Miiverse is ook de plek om te zien waar vrienden mee bezig zijn; hun geplaatste berichten zijn in een aparte tab te zien. Vreemd is wel dat we de optie niet konden vinden om vanuit Miiverse vrienden toe te voegen (de optie was ‘uitgegrijsd’) en dit apart bij het Vriendenlijst-programmaatje moesten doen. Wellicht kleine opstartkuren.

Het is fijn om te zien dat Nintendo met Miiverse echt stappen onderneemt om een online gemeenschap op te bouwen. En hoewel het voor social media-grootgebruikers misschien wat tam aanvoelt, biedt de Wii U wel veel sociale interactie voor een groep gebruikers die daar misschien nog niet aan gewend is. Dat beseft Nintendo ook en daarom worden vanuit het hoofdmenu tips gegeven, via ronddabberende Mii’s (kleine zelf te creëren speelbare personages). Nintendo wil sowieso online wat meer potten breken: ook de online eShop is daar een bewijs van, met een elegant en overzichtelijk touchscreenmenu. Het is nu enkel wachten op een interessant aanbod van demo’s, grote en kleine games, alsook video’s.

© PXimport

De games

Hoe men ook tegen de Wii U en zijn GamePad aankijkt, het blijft bij Nintendo altijd draaien om de games die het apparaat biedt (en de concurrentie niet). Met de hardware iets anders doen, via games die een vertrouwd gevoel opwekken, maar toch weer uniek zijn. New Super Mario Bros. U is daarvan het beste voorbeeld bij lancering, dat in alles nog heel traditioneel aanvoelt, maar door de grafische boost van de Wii U toch fris aanvoelt. Nintendo Land is daarnaast een intelligente en warme introductie van de GamePad, waarvoor onervaren spelers overduidelijk soms wat koudwatervrees hebben. Het laat ook zien wat er mogelijk is met twee schermen: terwijl iemand op de GamePad speelt en in de luwte loert als geest, lopen vier spokenvangers met Wii-controllers (die dus ook op de Wii U werken) angstig rond met zaklampen. Hun beeld is te zien via de televisie.

De onverwachte topper bij lancering is het survivalhorrorspel ZombiU, waarin de speler op de vlucht is voor hordes zombies. De GamePad doet in dit spel dienst als rugzak: in je spullen graaien betekent dat op het televisiescherm de zombies ongestoord dichterbij kunnen komen en je plots bij de kladden kunnen grijpen. Echte ‘ouderwetse’ survivalhorror, maar toch nieuw door de tabletcontroller. Het is te hopen dat andere ontwikkelaars dit slimme, maar niet eens heel hoog gegrepen voorbeeld gaan volgen. Want bij veel andere games van andere partijen voelt de tablet wat mat; een menuutje projecteren hier, een overzichtskaartje neerzetten daar: dat is niet echt waar de tablet voor bedoeld is. Maar mocht iemand Mass Effect 3, Batman: Arkham City of Darksiders 2 op de andere spelcomputers hebben gemist, dan doe je er absoluut geen miskoop aan – het zijn nog steeds dezelfde goede games.

Review: Wii U-15082296

© CIDimport

Conclusie

De Wii U is geen grafische krachtpatser en is wellicht ook niet de next big thing. Wat het wel is? Typisch Nintendo. Hardwarematig biedt de GamePad echt wel wat interessante opties, wat direct zichtbaar is in de games. Bovendien zet Nintendo ook online wat leuke stappen, al moeten we opmerken dat het bedrijf hier ook nog wat onervaren in overkomt en je zelfs programma’s laat downloaden die nog niet te gebruiken zijn. Dat soort verwarring is niet handig voor het apparaat. Games zijn perfect om de mogelijkheden van het apparaat en de GamePad uit te leggen, maar de Wii U moet ook in zijn interface voor zich spreken. En op dat punt weet het nog niet helemaal te overtuigen.

© PXimport

Deel dit artikel
Voeg toe aan favorieten