Jedermann sein eigenes Weblog

Jedermann sein eigener Fussball, heette een bekend kunstenaarstijdschrift uit het Berlijn tussen de Eerste en Tweede Wereldoorlog: iedereen zijn eigen voetbal. Al te letterlijk moet die naam niet worden opgevat. Zelfs in 1919, toen het eerste nummer uitkwam, hadden kunstenaars wel wat beters te doen dan het promoten van de huidige volkssport nummer één. Een betere vertaling is wellicht: de macht aan het volk, en niet aan de culturele elite. Jedermann sein eigener Fussball werd gemaakt door Dadaïsten, een groep die niets moest hebben van de bestaande kunst. Wanneer gewone kunstenaars probeerden het volk te verheffen, probeerde Dada als tegenreactie zoveel mogelijk onzin te produceren. Alles was goed, zolang het maar anders was. Tegenwoordig wordt internet geteisterd door een groep die daar wel wat op lijkt: de webloggers. Voor wie dit fenomeen niet kent: een weblog is een site waarop een of meerdere personen in chronologische volgorde melding maken van zaken die ze interessant achten. Dat klinkt als een omschrijving waar heel veel sites aan voldoen, en dat is ook zo. Er is een enorme variatie in het soort sites dat zich weblog noemt. Zo is er de uitstekende site van de Amerikaanse homoseksuele conservatief Andrew Sullivan (www.andrewsullivan.com), die een bijzonder inzicht geeft in de Amerikaanse publieke moraal en politiek. Ook vanuit Amerika komt het uiterst populaire weblog BoingBoing (boingboing.net), met een mix van linkse politiek en interneteigenaardigheden. In Nederland zijn er weblogs zoals Tonie.net (www.tonie.net), waarop enkel foto's staan, maar ook R-win.com (weblog.r-win.com), met gevarieerd nieuws voor nerds. Helaas valt de uitwerking van dat voornemen in de praktijk steeds vaker tegen. Origineel zijn is niet moeilijk als je met weinigen bent, maar weblogs zijn momenteel behoorlijk populair. Zozeer zelfs dat er diensten zijn zoals Blogger (www.blogger.com) en Web-log.nl (www.web-log.nl) waar iedereen in een paar minuten zijn eigen weblog kan opzetten. Dat komt de kwaliteit niet echt ten goede. Het veelvoud aan weblogs zorgt ervoor dat steeds meer loggers elkaar napraten. Een nog groter aantal houdt zich bezig met onderwerpen die je weliswaar niet elders zult aantreffen, maar dan vooral omdat er vermoedelijk niemand in geïnteresseerd is. Zo is er op veel nieuwe weblogs geen gebrek aan kroegpraat, vakantiefoto's met afgrijselijk lelijke caravans of bespiegelingen van 14-jarige meisjes over hun vakantievriendje. En dat is zonde. Toen het wereldwijde web populair begon te worden, waren intellectuelen in grote mate verheugd. Eindelijk was er een medium waarmee iedereen kon publiceren. Nu blijkt dat iedereen dat ook doet, is het resultaat zichtbaar, en dat is niet altijd even verheffend. Veel weblogs claimen bijzonder te zijn, maar blijven in hun pretenties steken. De huidige webloggemeenschap lijkt steeds meer op de menigte in de Monty Python-film Life of Brian, die eensgezind uitroept: 'Ja, wij zijn allemaal individuen!' Weblogs zijn zelfs zo'n massaal fenomeen geworden dat grote bedrijven er winstkansen in zien. Uitgeverij Sanoma nam in mei de site Web-log.nl over. Aangezien dit Finse bedrijf zich vooral richt op het grote publiek, geeft dat aan in welk stadium weblogs zich bevinden. De Dadaïsten zouden zich schamen: van tegencultuur zijn weblogs de norm geworden. Dat valt overigens niet alleen de commercie te verwijten. Ook de vaak originele weblogs waarmee de trend begon, laten het afweten. In plaats van te vernieuwen, sluiten ze zich op in hun eigen kringetje alwaar ze elkaar prijzen toebedelen, of houden er verongelijkt mee op. Dat is natuurlijk niet de houding die je verwacht van geëngageerde internetintellectuelen. Het wordt dus tijd voor weblogs die niets pretenderen te zijn, en zich juist daarom onderscheiden. De makers van logs als Geen Stijl (www.geenstijl.nl) en Retecool (www.retecool.com) hebben dat goed begrepen. Op die sites is werkelijk geen enkele verheffende gedachte te vinden. Laat het tijdperk van het anti-weblog beginnen!

Deel dit artikel
Voeg toe aan favorieten