Life is Strange - Episode 1: Chrysalis

8/108/10XBOX ONE REVIEW - Telltale heeft het bewezen: een game faseren in aflevering om er een verhalende serie uit te persen kan een heerlijk onverwachte succesformule zijn. Drie seizoenen van The Walking Dead-games, een licentie voor het immens populaire Game of Thrones en een samenwerking met 2K voor een Borderlands spin-off: Telltale heeft het allemaal bereikt door een episodische en invloedrijke draai te geven aan het oude principe van point-and-click-games. Nu dat boekje geopend is, kunnen andere ontwikkelaars ook experimenten met deze manier van games produceren. Vorig jaar verraste het Parijse Dontnod ons nog met het niet geheel geslaagde maar charmante Remember Me. Nu willen de Fransozen in samenwerking met Square Enix onze harten veroveren met een eigenzinnige, vijfdelige gameserie à la Telltale. Maak kennis met de eerste aflevering van het aparte Life is Strange.

Als ik denk aan al die jaren, dat ik mij zo heb misdragen

In Life is Strange stappen we in de schoenen van Max Caulfield, een doodnormaal adolescent tienermeisje in de lommerrijke luchten van Oregon. Max heeft een droom als gerenommeerd fotograaf, maar is zelf de stille outsider die haarzelf maar niet weet te ontplooien in de chaos die studeren heet. De schrijvers van Dontnod maken zich hier en daar vuil aan het inzetten van te veel Amerikaanse tienerclichés rondom Max, maar maken het vervolgens goed met de ongebruikelijke twist die onze protagonist meemaakt. Na een akelige maar levendige droom te hebben ervaren, leert Max dat ze in staat is om de tijd terug te draaien. Jawel, ons angstige tienermeisje krijgt de kans haar fouten en moeilijke keuzes over te doen en recht te zetten.

Tegelijkertijd tuimelt onze Max met haar snoet in een aantal opmerkelijke mysteries die zich voordoen in haar stadje van Arcadia Bay, alsmede meer sociale (en enigszins voorspelbare) tienerproblemen op haar school. Om spoilers te vermijden zal ik niet te veel ingaan op die verhalen an sich, maar laten we zeggen dat er een boel te ontdekken valt in dit eerste deel. Een onschuldig meisje lijkt spoorloos verdwenen te zijn, een arrogante jock misbruikt zijn machtspositie op gruwelijke wijze en een parano&#239de bewaker is gezind op een privacy-brekend beveiligingsbeleid. Stuk voor stuk bieden de voorvallen de mogelijkheid voor Max om problemen op te lossen met haar nieuwe krachten. Al lerende over hoe je consequenties op kunt zoeken en terug kunt draaien, word je stukje bij beetje wijzer gemaakt over de verschillende verhaallijnen die opduiken.</p><p>[video poster=http://movies2.gamersnet.nl//movies/2014/life_is_strange/life_is_strange_the_butterfly_effect_developer_diary_hd1080p.jpg controls]http://movies2.gamersnet.nl//movies/2014/life_is_strange/life_is_strange_the_butterfly_effect_developer_diary_hd1080p.mp4[/video]</p><p><strong>Come, my lady. Come, come my lady. You're my butterfly.</strong></p><p>Dontnod benadrukt duidelijk dat de keuzes die je maakt in de ene episode invloed kunnen hebben op de gebeurtenissen in een andere aflevering van Life is Strange. Interessant is vooral dat de keuzes niet altijd even in-your-face zijn. In gesprekken merk je bijvoorbeeld wel dat je Max de ene of andere kant op moet sturen, maar soms zit een grote keuze in een kleiner hoekje. Iets wel of niet aanraken, iemand aanspreken of voorbijlopen, bijvoorbeeld. En telkens kun je je krachten inzetten om zowel de grote als kleine keuzes nog een keer te overwegen.</p><p>Uiteindelijk heeft het allemaal de potentie uit te monden in een onverwachts 'butterfly effect', wat de nieuwsgierigheid lekker aanwakkert. De hoop is in ieder geval dat veel consequenties uiteindelijk tot een samenhangend geheel klonteren en zodoende de loop van het algehele verhaal drastisch veranderen, maar dat is niet aan de debuutaflevering om aan te tonen. In hoeverre die keuzes dus echt invloed hebben moet nog maar blijken in de komende vier delen van Life is Strange, maar &#233&#233n ding is zeker: Chrysalis laat je uiteindelijk toch met een heleboel prangende vragen hangen tegen de tijd dat de aftiteling je scherm oprolt. Ik ben benieuwd of die plant die ik water heb gegeven nog leeft in Episode 2...</p><p><strong>Meer mindfucks gewenst</strong></p><p>Toch vond ik Life is Strange stiekem wat moeizaam op gang komen. Protagoniste Max is nu eenmaal niet echt een bombastische persoonlijkheid en ook de puzzels en keuzes hebben in het begin van Chrysalis nog weinig om het lijf. Vraagstukken kunnen vrij gemakkelijk opgelost worden en hier en daar is de consequentie voor een keuze nog net iets te voorspelbaar. Later neemt de druk wat toe, maar Life is Strange laat de speler eerst rustig aftasten in deze nieuwe wereld van keuzes maken en het terugdraaien van tijd. Pas na die kennismaking wordt er wat vaart en moeite in de formule gemixt, om hopelijk in de volgende afleveringen nog verder aan te dikken. </p><p>Het tempo van Episode 1 lijkt dan ook wat meer gevonden te zijn als Chloe, een verloren vriendin van Max, haar intrede in het verhaal doet. Deze rebelse co-protagonist heeft een wat uitbundiger karakter en weet daarmee zowel de storytelling als de keuzes in Life is Strange wat op te leuken. Liefhebbers van alternatieve dames zullen ongetwijfeld genieten van de wiet rokende, thrashende truckrijdster die ongeacht wat haar eigen plan trekt. Ik was in ieder geval aardig verrast met het optreden van deze nieuwe hoofdpersoon. Uiteindelijk leunt ook Chloe wel op wat typische Amerikaanse clich&#233s, maar met haar tegendraadse stoner-gedrag zet ze in ieder geval wel een interessant personage neer, vooral vergeleken met de wat t&#233 timide Max.</p><p>[video poster=http://movies2.gamersnet.nl//movies/2014/life_is_strange/life_is_strange_launch_trailer_hd720p.jpg controls]http://movies2.gamersnet.nl//movies/2014/life_is_strange/life_is_strange_launch_trailer_hd720p.mp4[/video]</p><p><strong>Sfeer te over, maar niet zonder krassen</strong></p><p>Samen met de excentrieke Chloe, een machtig gevoel voor sfeer en de lekker mysterieuze insteek voor het terugdraaien van de tijd, kan Life is Strange een unieke speelervaring overbrengen. De game is oprecht 'anders dan anders' te noemen, al gaat het maar puur en alleen om het gevoel dat de game je geeft tijdens een uurtje spelen. Legio aanzichten en sc&#232nes in de game stralen een zekere rust uit die je zelden vindt in games. Max heeft een passie voor fotografie en die wordt zeer duidelijk gespiegeld in hoe de game met sommige beelden, filters en kleuren speelt. Met die mate van sfeer, de vrijheid om backstory te verkennen, de fijne muziek en de potentie tot veel mysterie wist Life is Strange me een beetje te betoveren, al ging dat uiteindelijk niet zonder slag of stoot.</p><p>Naast het feit dat Life is Strange rustig op dreef komt qua spanningsboog en de rato mindfucks in puzzels en verhaallijn, zijn er ook wat andere oneffenheden die Life is Strange dwars zitten. Grafisch zit de game prima in elkaar, het is een simpel gevalletje van style over substance. Life is Strange heeft misschien niet de meeste new-gen-polygonen, maar weet middels goed gebruik van kleuren, stijl en licht toch een interessant plaatje te schetsen. Er zijn echter wat gezichtsanimaties die absoluut niet natuurlijk overkomen, wat de mooi opgebouwde sfeer weer meteen ten slechte komt. In een bloedserieus gesprek met de decaan zag ik zijn nekspieren alle kanten opvliegen, terwijl zijn hoofd gestationeerd bleef hangen in de lucht als die van een opgetilde kip. Dan verlies ik toch even mijn serieuze inlevingsvermogen voor een gesprek over Max' toekomst.</p><p>De game rust enorm op het verhalende aspect en daarom is het ook zo ontzettend zonde dat ook de lip-syncing wat slecht overkomt op de Xbox One. Lippen lijken complete seconden achter te lopen op de audio, wat sommige mooie shots en gesprekken compleet weet te verpesten. Juist nu ik veel potentie zie in Life is Strange moeten dit soort jammerlijke technische mankementjes roet in het eten gooien. </p><p><strong>Conclusie</strong></p><p>De debuutaflevering van Life is Strange smaakt naar meer, dat is wat een eerste speelsessie van dit deel je maar al te snel leert. Episode 1: Chrysalis is verre van perfect, met name op het gebied van afwerking, maar weet wel aan te tonen dat deze formule barst van de potentie. De personages, de consequenties van je keuzes, de mysterieuze verhaallijn, het heerlijke sfeertje: alles is nu netjes en wel ge&#239ntroduceerd en nu is het tijd voor Life is Strange om goed uit te pakken en het tempo toch een tandje hoger te zetten. Ik wil meer van dit soort rustieke speelsessies vol sfeer, ik wil moeilijkere beproevingen van Max' unieke krachten en ik wil vooral meer keuzes om te maken en om later toch weer terug te draaien. Ik wil meer Life is Strange.</p><p>Ben je een liefhebber van verhalende games of ben je een seriefanaat die meer interactiviteit in het verhaal zoekt: gun Chrysalis dan eens een kans. Voor nog geen vijf euro kan je aan de gang met dit eerste deel, waarin al genoeg interessante dingen te ontdekken zijn. Maar, belangrijker nog: met deze aardige introductie van Life is Strange is Dontnod slechts een paar mindfucks verwijderd van een nieuwe culthit.</p></div> </div> </content> </article>