Star Fox Zero
Arme Star Fox. Na een baanbrekend debuut op de Super Nintendo werd deel twee vlak voor voltooiing geannuleerd, een avonturenspel van Rare werd ooit geforceerd omgebouwd tot Star Fox-game en eigenlijk bestaat de serie verder vooral uit remakes van het origineel. Wat betekent dat voor Star Fox Zero, dat volgens velen de zwanenzang van Nintendo’s Wii U moet begeleiden?
Vanaf het eerste moment dat je Star Fox Zero speelt, voelt de game als één groot déjà vu. De introductie is nagenoeg hetzelfde als de eerste beelden van Star Fox 64 (in Europa eerder bekend als Lylat Wars), de vertelling van de inleiding is praktisch hetzelfde en wanneer je voor het eerst met je Arwing-starfighter over het wateroppervlak van de blauwe planeet Corneria scheert, vraag je je af of je niet terug bent gegaan naar 1997. Dit hebben we allemaal allang gezien! Niet alleen in 1997 overigens, maar ook drie jaar geleden nog in Star Fox 64 3D voor de Nintendo 3DS, dat het midden hield tussen een heruitgave en een remake. Om nog maar de zwijgen over de Virtual Console-releases.
Star Fox-avonturen
Gelukkig weet Star Fox Zero zelf ook heel goed dat het verloop van zetten je naar alle waarschijnlijkheid zeer bekend voorkomt. En dus krijg je na enkele minuten situaties voor de kiezen die minder herkenbaar zijn. Tegen het einde van het level krijg je zelfs een geheel nieuw eindbaasgevecht voorgeschoteld – al mengt de game die leuk met elementen uit andere Star Fox-avonturen. Tegen de tijd dat je aan het volgende level bent begonnen, slaat de herhaling weer toe, maar wederom met de nodige twists en knipogen. De manier waarop Star Fox Zero met je verwachtingspatroon speelt, biedt een verrassend originele ervaring: op elk moment kan er iets gebeuren dat net even anders is dan je zou denken.
Natuurlijk geldt dat vooral voor Star Fox-veteranen, nieuwkomers zullen de game op een geheel andere manier beleven. Denk aan een cross-over tussen een doorsnee sciencefiction-shooter en The Muppets Show en je komt aardig in de buurt. Als leden van het Star Fox-huurlingenteam trekken de pratende vos Fox McCloud en z’n team door hun melkwegstelstel om af te rekenen met kwade genie Andross, die zijn troepen dood en verderf laat zaaien. De verhaallijn is zo plat als een dubbeltje, maar het is juist de uitvoering ervan door pratende dieren die Star Fox al sinds het eerste deel in 1993 zijn charme bezorgt.
In de basis schiet je jezelf per Arwing in de lucht een weg voorbij Andros’ strijdkrachten. Al snel krijgt je veredelde straaljager de mogelijkheid om te transformeren tot looprobot, wat vooral van pas komt bij doelwitten in nauwe passages. Daarnaast keert de Landmaster-tank terug om vanaf de grond doelwitten onder vuur te nemen. Verder maakt de Gyrowing z’n debuut, al zijn de momenten dat je ‘m moet besturen ook met afstand de zwakste: dit zwevende luchtvoertuig is traag, lastig te manoeuvreren en voelt overbodig wanneer je een robotje aan een kabel moet laten zakken om computers te ‘hacken’. Waarom niet gewoon de boel opblazen met een ouderwetse lading laservuur?
Star Wolf
Gelukkig zijn er genoeg gelegenheden om het op te nemen tegen intergalactische bataljons, hele ruimtevloten en natuurlijk het rivaliserende Star Wolf-team – ook in deze Star Fox-game staan de duels met Wolf O’Donnell en co. garant voor de meest memorabele momenten. Sterker nog, het zijn juist deze gevechten waarop je de invloeden van mede-ontwikkelaar Platinum Games het beste terugziet. Snel op een vijand af duiken, zijn laservuur ontwijken en met een sierlijke manoeuvre terugslaan is vaak het devies, vergelijkbaar met de mechanieken in een game als Bayonetta.
Jammer genoeg werkt de besturing niet altijd mee. Het spel dwingt je namelijk om gebruik te maken van de Wii U GamePad. Wel met reden, want alleen om die manier kan Star Fox Zero op het ene scherm weergegeven worden als cinematische ruimte-opera, terwijl je op het andere display (vaak je GamePad) kunt richten en vuren – met het risico dat je tijdens het wisselen tussen de schermen je doelwit uit het oog verliest. In de praktijk werkt het echter nooit echt lekker: na vele uren oefening kunnen we ons best redden, maar blijven we onszelf toch afvragen of het niet veel fijner zou zijn om te kunnen spelen met een conventionele Pro Controller.
Naast de hoofdspeelstand zijn er verschillende alternatieve modi te spelen (en te ontgrendelen), waaronder een coöperatieve stand en diverse extra uitdagingen. Leuk, maar de meeste herspeelbaarheid komt toch wel voort uit het hoofdavontuur, dat gelukkig ook een boel geheimen herbergt. Bovendien vormt de bombastische presentatie reden genoeg om van tijd tot tijd terug te keren: Star Fox Zero is misschien niet de allermooiste Wii U-game, maar de framerate blijft eigenlijk altijd behoorlijk soepel wanneer je vijandige starfighters opjaagt, hele ruimtefregatten van binnenuit opblaast en het Lylat-melkwegstelsel voor de zoveelste keer redt. Blijf maar lekker zoals je bent, Star Fox.
Star Fox Zero is vanaf vrijdag 22 april verkrijgbaar voor Wii U.
Ons oordeel
Pluspunten
Fijne herkenbaarheid in gameplay en verhaal met leuke verrassingen, bombastische en vloeiende presentatie, veel extra speelstanden
Minpunten
Geforceerde Wii U GamePad-besturing zeker niet altijd even fijn, trage en overbodige aanvoelende Gyrowing-levels
Conclusie