State of Decay: Year-One Survival Edition

© PXimport

State of Decay: Year-One Survival Edition

Geplaatst: 10 mei 2015 - 08:44

Aangepast: 16 november 2022 - 09:50

Redactie ID.nl

XBOX ONE REVIEW - Nooit waren zombies zo populair als nu. De game-ontwikkelaars van het heden steken het ondode vermaak niet onder stoelen of banken en experimenteren volop met legio zombie-games. Van grindhouse-achtige shooters als Killing Floor tot de tactische online gevarenwereld van DayZ: de zombies zijn overal en wij gamers kunnen ons rottende hart niet op. De dames en heren bij Undead Labs kwamen al eerder op de proppen met een unieke insteek op de zombie-markt: State of Decay, een offline zombie-wereld met een origineel ecosysteem van overlevenden. Nu, een kleine twee jaar later, wordt die formule geretoucheerd en gebundeld met diens uitbreidingen in State of Decay: Year-One Survival Edition. Houdt dit geinige idee ook stand tussen de zombietoppers van vandaag de dag?

6/106/10XBOX ONE REVIEW - Nooit waren zombies zo populair als nu. De game-ontwikkelaars van het heden steken het ondode vermaak niet onder stoelen of banken en experimenteren volop met legio zombie-games. Van grindhouse-achtige shooters als Killing Floor tot de tactische online gevarenwereld van DayZ: de zombies zijn overal en wij gamers kunnen ons rottende hart niet op. De dames en heren bij Undead Labs kwamen al eerder op de proppen met een unieke insteek op de zombie-markt: State of Decay, een offline zombie-wereld met een origineel ecosysteem van overlevenden. Nu, een kleine twee jaar later, wordt die formule geretoucheerd en gebundeld met diens uitbreidingen in State of Decay: Year-One Survival Edition. Houdt dit geinige idee ook stand tussen de zombietoppers van vandaag de dag?

Sociaal gewenst overleven

In State of Decay (en de twee uitbreidingen Breakdown en Lifeline) is het aan de speler om, net als in vele andere games binnen dit genre, tactisch te overleven in een wereld die overspoeld wordt door zombies. De ondode verschrikkingen zijn niet de meest broze wezens, kunnen je in groten getale overmeesteren en sterven, zoals altijd, alleen met een dodelijke knal door het brein. Alles uiteraard volgens de zombie-videogameclichés, maar State of Decay pakt één ding significant anders dan de rest aan. Undead Labs heeft de gebruikelijke survivalformule namelijk voorzien van een uniek sociaal systeem tussen de overlevenden. Een verfrissende insteek waar het gehele spel op rust.

Als speler kun je ervoor kiezen om je aan te sluiten bij verschillende groeperingen van overlevenden. Elk met een eigen thuisbasis, bevoorrading en een handvol unieke, nog levende, personages. Jouw affiniteit bij deze (en andere) groepen wordt bepaald door de handelingen die je voor ze onderneemt. Houd je de groep voorzien van materialen, veiligheid en later ook goed leiderschap, dan stijgt je vertrouwen en invloed bij deze mensen. Dit houdt weer in dat je meer te zeggen krijgt over de groep en diens basis, maar ook dat je andere overlevenden mee op pad kan nemen of zelfs als deze nieuwe krijgers kunt spelen.

[video poster=http://movies2.gamersnet.nl//movies/2014/state_of_decay_year_one_survival_edition/state_of_decay_year_one_survival_edition_announcement_trailer_hd720p.jpg controls]http://movies2.gamersnet.nl//movies/2014/state_of_decay_year_one_survival_edition/state_of_decay_year_one_survival_edition_announcement_trailer_hd720p.mp4[/video]

Permadeath pleasure

Door 'vrienden' te worden met andere karakters, maak je namelijk ze speelbaar voor jezelf. Zo kun je rouleren met verschillende personages, elk met hun eigen voor- en nadelen en unieke karaktereigenschappen en specialismen. Terwijl je bezig bent met de één, kan de ander uitrusten of op de achtergrond autonoom makkelijke supply runs maken. Het is wel zo slim om het moeilijke werk tactisch te verdelen, aangezien fouten maken in State of Decay faliekant mis kan gaan voor de groep. Overlevenden die ten onder gaan, zijn permanent verloren, inclusief hun zuurverdiende skills en bonussen. Veel vriendjes maken, regelmatig rouleren en ze stuk voor stuk klaarstomen tot moordmachines, is de tactiek om te (blijven) overleven in State of Decay.

Ondertussen kunnen hordes zombies je huis aanvallen, een ziekte kan uitslaan onder de overlevenden en personages kunnen depressief, gewond of vermist raken. Ongeacht of je je bezig wilt houden met verhalende missies of het verkennen van de wereld, je groep en thuisbasis vergen continu aandacht. Op den duur moet het fort voorzien worden van een uitbreiding, moeten nieuwe overlevenden gered worden of zul je merken dat het voedsel of de munitie in je kamp schaars wordt. Er is altijd wel wat, waardoor State of Decay voor een groot deel bestaat uit micro-managen of achterlopen op een scala aan klusjes en opdrachten. Je blijft er in ieder geval wel lekker mee bezig, dat is zeker. Sterker nog, bij vlagen is het zorgen voor je groep enorm verslavend, hoe zenuwslopend het soms ook kan zijn.

Remastered

Maar niks is zo zenuwslopend als de technische afwerking van het geheel. Toegeven, de insteek van State of Decay is briljant, een unicum binnen het genre. Het complete sociale systeem is uniek en barst van legio onverwachte gameplay-elementen, maar het kan niet volledig uitbloeien in de gebrekkige verpakking van het geheel. Het betreft hier een 'remaster' voor de Xbox One, maar van een grafische poetsbeurt is nauwelijks sprake. De aanwezige textures zijn kartelig, bewegingsanimaties verre van vloeiend en de framerate kakt te pas en te onpas in. De nieuwe omgeving die State of Decay: Lifeline brengt is bovendien bijzonder kaal, ongedetailleerd en valt veelal in herhaling. Niet bepaald iets wat je new-gen kunt noemen.

[video poster=http://movies2.gamersnet.nl//movies/2014/state_of_decay_year_one_survival_edition/state_of_decay_year_one_survival_edition_debut_trailer_hd1080p.jpg controls]http://movies2.gamersnet.nl//movies/2014/state_of_decay_year_one_survival_edition/state_of_decay_year_one_survival_edition_debut_trailer_hd1080p.mp4[/video]

Het geheel speelt gewoon niet lekker weg, met name ook door de klungelige en weinig precieze besturing. Meermaals heb ik onduidelijke molotov cocktails tegen mezelf gegooid of mooie headshots compleet gemist omdat de crosshair niet duidelijk bleek. Dat haalt je dan toch weer uit die fijne survival-vibe. Om nog maar niet te spreken van onverwachte bugs, zoals het plots verschijnen van zombies uit het niets of lijken die door muren wandelen. De besturing van auto's was sowieso al lomp en onlogisch, maar tel daar maar eens een instortende framerate en een handjevol van die pop-up zombies bij op en je hebt frustraties te over.

Campaign

Daarnaast hebben zowel State of Decay als de uitbreiding Lifeline weinig baat bij het narratief, mede door de eerdergenoemde gebrekkige afwerking. De game kent verder geen co-op of multiplayer en rust daardoor dus grotendeels op de aanwezigheid van een sterk verhaal, het speerpunt van een fijne solo campaign. Maar zonder degelijke cutscenes of enigszins vloeiende animaties is een aangrijpende storytelling ook moeilijk te bewerkstelligen. De lip-syncing is bovendien van het niveau GameCube en ook de voice-acting van het gros van de personages is niet om over naar huis te schrijven. Tel daarbij op dat het volledige plot enkel een aaneenschakeling van zombieclichés is en je begrijpt waarom ik me erger aan het gebrek van een skip-knop tijdens het gewauwel van een stel overlevenden in nood. Voor een game die zich enkel laat voortdrijven door de singleplayer is de storytelling van State of Decay gewoon niet meer dan ondermaats te noemen. Er zijn The Walking Dead fan fictions die een beter narratief hebben dan dit.

Conclusie

Al met al ben ik lichtelijk boos op State of Decay: Year-One Survival Edition. Niet per se omdat de afwerking gebrekkig is of omdat de game niet online gespeeld kan worden, maar juist omdat State of Decay zoveel meer had kunnen zijn dan wat het nu is. Het hele idee van de sociale zombie-survival is fantastisch, met een permadeath-systeem en al, maar daarom is het des te teleurstellender om te zien dat de game ondermaats is afgewerkt. Het verslavende micro-managen voor je groep is State of Decays speerpunt. Zelfs de zoveelste supply run of onderhandeling kan enerverend voelen, maar die logge animaties en dat flinterdunne verhaaltje, die drukken de pret. Ook al krijg je in deze Year-One Survival Edition de downloadable content erbij, dit blijft een gebrekkige re-release van een game die al bakken potentie had, maar er niet mee uit de voeten kon. Potentie die ook op deze manier gewoon niet tot zijn recht komt, wat oneindig jammer is.

Desalniettemin staat het idee als een huis. Nu is het tijd om voort te borduren op deze frisse formule en de foutjes weg te snijden. Weg met de krampachtige narratief, gooi die besturing overboord en werk aan een mooie manier om het sociaal survivallen in co-op te beleven. Als dat lukt, dan zet Undead Labs pas echt een topper neer in het zombie-survival genre.

Deel dit artikel
Voeg toe aan favorieten