The Last Guardian preview - Ons hart staat wagenwijd open

© PXimport

The Last Guardian preview - Ons hart staat wagenwijd open

Geplaatst: 23 juni 2016 - 15:09

Aangepast: 14 december 2022 - 14:51

Redactie Gamer.nl

We hebben er zo'n tien jaar op moeten wachten, maar The Last Guardian, de nieuwe game van de makers van ICO en Shadow of the Colossus, komt later dit jaar eindelijk uit op PlayStation 4. Gamer.nl mocht voor het eerst aan de slag met de game op de E3-beurs.

Alleen al de intro van The Last Guardian is subtiel opgebouwd. Tekeningen van verschillende dieren passeren de revue, van een vogel en een tijger, tot een eenhoorn en uiteindelijk Trico, het onweerstaanbare aantrekkingspunt van de game. Trico is een gigantische mengelmoes tussen kat, hond en vogel en spelers sluiten in The Last Guardian een vriendschap met hem. Lees ook: No Man's Sky - Deze game is werkelijk alles.

 

© PXimport

De mengelmoes Trico speelt een belangrijke rol in The Last Guardian.

Indrukwekkende verschijning

Na de fantasierijke tekeningen zien we hoe een jongetje, de speler, wakker wordt in een grot. Naast hem ligt het grote beest. Wanneer laatstgenoemde ook wakker wordt, gromt, stampt en wild om zich heen schudt, nemen we instinctief wat afstand. Trico is een indrukwekkende verschijning, nog enger gemaakt door het denderende geschreeuw en gestamp dat door de headset die we op hebben heen komt.

Het dier heeft pijn en is zelf ook bang, zo merken we al snel. Hij heeft een aantal houten speren in zijn lichaam zitten en daar zou elk dier agressief van worden. We vinden in de grot wat tonnen met een voor ons onbekend voedsel, dat we van een afstandje naar Trico gooien om te kijken hoe hij reageert. Na veel aarzeling begint hij toch te peuzelen. We herhalen het met wat tonnen en het dier komt eindelijk tot rust. Voorzichtig sluipen we richting het beest, dat nu ligt, om hem uiteindelijk te bevrijden van de houten staken die hem hebben verwond. Wanneer we ze eruit trekken, krijgen we als dank een opdonder die ons bewusteloos ramt tegen een muur van de grot.

 

© PXimport

Na het bevrijden van Trico wordt er een vertrouwensband gesmeden.

Toch lijkt het beest ons niet kwaadgezind wanneer we weer wakker worden. Het heeft geleerd: het jongetje heeft het beste met mij voor, want hij heeft mij gevoed en de dingen die mij pijn deden weggenomen. Wanneer we ook nog de grote metalen ketting waarmee hij vastgehouden wordt ontkoppelen, is de vertrouwensband compleet en volgt hij ons door de grot, op zoek naar een uitgang.

 

© PXimport

Je hebt Trico ook daadwerkelijk nodig voor bijzondere puzzels.

Stroeve gameplay

Wat volgt zijn een aantal simpele omgevingspuzzels. We zoeken bovenal een uitgang en de meeste gangen zitten op hogere plekken. Door ons aan Trico vast te klampen en omhoog te klinken, bereiken we die plekken, maar we doen het altijd voorzichtig, constant bang dat de fragiele band die we met hem hebben opgebouwd als sneeuw voor de zon kan verdwijnen. Iets verderop in de demo ontdekken we zelfs een magisch element aan het beest, dat we hier niet willen verklappen, maar dat in ieder geval een extra laag aan de puzzels toevoegt.

Deze ontdekkingstocht die verrijkt wordt met omgevingspuzzels, speelt allerminst soepel. Hoewel de ontwikkelaar inmiddels door het leven gaat als genDesign, is dit overduidelijk een Team ICO-game. Dat betekent dat het spel houterig speelt, we rare knoppencombinaties in moeten drukken om te springen, klimmen en hangen, en dat de camera vaak precies verkeerd gepositioneerd staat. Ook grafisch laat de game wat te wensen over: de game is duidelijk als PlayStation 3-titel begonnen. Toch maakt het ons geen moment uit, simpelweg omdat alles draait om de band die je langzaam met Trico opbouwt. Het voelt alsof een zwerfkat bij je aankomt, eerst nog schichtig, wellicht verpest door voorgaande slechte ervaringen met andere mensen, maar na langdurig proberen zichzelf toch openstelt voor je.

 

© PXimport

We kunnen niet wachten om de volledige game te spelen.

Uiteindelijk bereiken we via een nauwe spleet de uitgang van de grot. De jongen kijkt achterom en ziet dat Trico er niet doorheen kan. "Bedankt", zegt hij bijna verontschuldigend. Hij wil Trico net zo min achterlaten als wij dat willen. Uiteindelijk neemt het kolossale dier toch geen genoegen en weet hij aan de andere kant van de muur te komen. Dat is maar goed ook, want wanneer we verder lopen zien we dat er een immens complex voor ons ligt waar we alleen nooit door zouden komen. We zijn klaar voor al die avonturen die we met Trico kunnen beleven, onze nieuwe vriend die we in een krappe drie kwartier al in ons hart hebben gesloten. Klaar voor... het einde van de demo. De deuren van E3 sluiten zich die dag, net als de spannende tocht die we met Trico hebben beleefd. We kunnen niet wachten tot we ons hart weer voor hem kunnen openstellen.

The Last Guardian is vanaf 25 oktober verkrijgbaar voor PlayStation 4.

Deel dit artikel
Voeg toe aan favorieten