Smartphone... of smartmens?
Het is al vele jaren geleden dat ik mijn eerste mobieltje aanschafte. En wat was ik er trots op. Ik heb hem nog. Het was een Siemens S6, model strijkplank. Uit sentimentele overwegingen heb ik hem nooit weg kunnen doen. Het ding doet het nog steeds. Aan de oplader, simmetje er in en bellen maar!
Vervolgens probeerde ik er nog een paar met meer mogelijkheden. Ze werden toen al per model handiger en uiteindelijk kocht ik een Nokia 6310. Op dat moment het populairste toestel onder mobiel bellend Nederland. Oerdegelijk en hooguit één maal per week aan de oplader. Lees ook: De 8 beste high-end smartphones getest.
In mijn nieuwe auto een carkit laten monteren en voordat de wetgever er zelfs maar aan dacht kon ik al handsfree bellen. Automatisch werd de radio-/cd-speler uitgeschakeld en over de speakers galmde de stem van degene met wie ik belde. Het werkte altijd en overal. Ja, ik was toen héél slim bezig, vond ikzelf.
Hopeloos ouderwets
De jaren vergleden. De auto (ook al een oerdegelijk model) is er nog steeds en dus ook de Nokia. Links en rechts word ik al jaren ingehaald door iedereen die destijds alleen een vaste lijn had en nu innig samenleeft met een smartphone. Blijkbaar vinden ze me een beetje achterlijk. Allemaal proberen ze me namelijk te overtuigen dat ik hopeloos ouderwets ben met mijn Nokia.
Driftig demonsteren ze de handige foefjes. Ze laten me het weer online zien. Ik kijk naar de lucht en zucht meewarig. Die bui zie ik zo ook wel hangen. Ze laten me WhatsApp zien. "Dat is handig", zeggen ze. Maar laatst zag ik nog een vader op tv mopperen: "Zit m'n dochter verdorie naast haar vriendin op de bank, zitten ze elkaar te whatsappen. Ze praten niet eens meer!"
Zelf sms ik hooguit of de gin & tonic al koud staat, maar ik bel liever. Er zijn nog tal van handige apps te vinden maar hoe ze ook hun best doen, het nut van de meeste apps ontgaat me volledig. "Je kunt er je gitaar mee stemmen", roept de een. "De weg, of een goed restaurant mee vinden", meent de ander. Gitaar spelen doe ik niet, mijn TomTom helpt me al jaren uitstekend van A naar B, en ik laat me graag door de chef-kok verassen en soms teleurstellen.
" Zelf sms ik hooguit of de gin & tonic al koud staat."
Vergroeid met smartphone
Treurig kijk ik naar meisjes wiens hand vergroeid lijkt te zijn met de smartphone. Bang om iets te missen, bang om er niet bij te horen. Het is niet dat ik tegen modernisering ben maar het moet me wel wat opleveren. Meer mogelijkheden dan ik nodig heb? Een abonnement dat fors duurder is? Maar eenvoud heeft ook zijn charme. Dus houd ik me liever vast aan een goed Amerikaans spreekwoord: 'Never change a winning team'. Mijn telefoon en ik zijn zo'n team.
Nee, mijn telefoon blijft gewoon 'dom'. Maar wèl goedkoop. Voor maandelijks slechts 8 euri heb ik meer minuten dan ik kan bellen. Ik moet toegeven, ze worden inderdaad steeds slimmer, die smartphones. Maar toch komt er geen. Nee, er kan d'r maar één de slimste zijn. Ikzelf.