Wat is de NSA?
De Amerikaanse overheidsorganisatie NSA is de laatste week volop in het nieuws. Maar wat is het eigenlijk voor club?
NSA staat voor National Security Agency, oftewel het Bureau Nationale Veiligheid van de Verenigde Staten. De organisatie maakt onderdeel uit van de Amerikaanse inlichtingeneenheid IC, waartoe in totaal zestien bureau’s toe horen, onder wie ook de CIA en FBI. De dienst is bedoeld voor het verzamelen van inlichtingen afkomstig van buitenlandse communicatiestromen en heeft als doel het beschermen van binnenlandse communicatie- en informatiediensten. Ook mag de NSA zo nodig versleutelde communicatie ontsleutelen.
Afgelopen vrijdag kwam de NSA voor het eerst echt groots in het nieuws toen bekend werd dat het sinds 2007 verkeer van negen prominente internetdiensten opsloeg en analyseerde. Dankzij het PRISM-programma zou de NSA per land een dreigingsanalyse kunnen maken.
De NSA werd in 1952 onder president Harry Truman in het geheim opgericht en bleef jarenlang onbekend bij het grote publiek. Pas in 1957 werd de dienst voor het eerst genoemd in een officieel overheidsdocument als onderdeel van het Amerikaanse ministerie van defensie. Tot op de dag van vandaag blijft veel onduidelijk over de NSA. Zo is niet bekend hoeveel budget de dienst toegekend krijgt en hoeveel medewerkers er in dienst zijn, al wordt gesuggereerd dat het om zeker tien miljard dollar per jaar gaat en er minstens 18.000 medewerkers in dienst zijn. In totaal besteede de Amerikaanse overheid in 2012 bijna 54 miljard dollar per jaar aan binnenlandse veiligheid en zou de NSA de grootste IC-organisatie zijn.
Details over operaties blijven onduidelijk
De precieze werking van de dienst is al jaren in nevelen gehuld. Wel kwamen we er vorig jaar bijvoorbeeld achter dat de NSA stiekem een 2 miljard dollar kostend datacenter bouwde in de woestijn van Utah om encryptiesleutels te kraken. Dit datacenter, waar alle (buitenlandse) elektronische communicatie gemonitord en opgeslagen wordt, zou in september dit jaar opgeleverd moeten worden.
Je kunt je afvragen: mag dat zomaar, data en telefoongesprekken aftappen? Ja, dat mag. Al in 1978 werd onder president Jimmy Carter de Foreign Intelligence Surveillance Act (FISA) ingesteld om binnenlandse overheidsinstanties ruimte werd gegeven om buitenlanders of Amerikanen in het buitenland te bespioneren.
Vooral na de aanvallen van 11 september 2001 werd de wet met diverse amendementen uitgebreid om zonder tussenkomst van een rechter of toezichthouder communicatie te onderscheppen en ook binnen de eigen landsgrenzen te opereren. Wat dat betreft is er met het laatste spionageschandaal niets nieuws onder de zon, al wordt de Amerikaanse burger door middel van het Vierde Amendement in de constitutie beschermd tegen afluisteren zonder dat er sprake is van verdenking van strafbare feiten.
Het is eerder opmerkelijk dat diensten van bedrijven als Microsoft, Google en Facebook een achterdeur open hebben staan waardoor de NSA sinds 2007 zonder problemen alle communicatiestromen in zijn eigen datacenters kan laden. De bewuste bedrijven ontkennen vooralsnog betrokkenheid.
Nederland slaat dezelfde richting in
In Nederland en in de EU wordt het dataharken door de NSA oogluikend toegestaan, maar ook hier worden wetten voorbereid om zelf dergelijke spionage plaats te laten vinden. In de vorm van de Nationale Sigint Organisatie (NSO) hebben we alvast een eigen rood-wit-blauw equivalent van de NSA klaarstaan, hoewel de meeste Kamerleden van deze AIVD-tak nog nooit gehoord lijken te hebben. Ook het Verenigd Koninkrijk heeft met GCHQ een eigen NSA-variant.
[youtube]TuET0kpHoyM[/youtube]
Eind 2012 gaf klokkenluider William Binney op de Russische televisie al tekst en uitleg over de spionagepraktijken van de NSA.
BRON: COMPUTERWORLD.